Ραδιοφωνικό αφιέρωμα στην εκπομπή DocStories για την Ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος

Το Σάββατο 26 Ιανουαρίου στο DocStories, την εκπομπή της Δήμητρας Κουζή για τo ντοκιμαντέρ, που μεταδίδεται κάθε Σάββατο 15.00-16.00 από τη συχνότητα του ραδιοφωνικού σταθμού ΚΟΣΜΟΣ, καλεσμένη είναι η ιστορικός Οντέτ Βαρών-Βασάρ, που διδάσκει στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, συγγραφέας του βιβλίου Η ανάδυση μιας δύσκολης μνήμης – κείμενα για τη γενοκτονία των Εβραίων, που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις της Εστίας.
Καλεσμένος είναι επίσης ο παραγωγός της ταινίας για το γκέτο της Βαρσοβίας A film Unfinished, Itay Kan-Tor.

Θέμα της εκπομπής η ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος και τρία σχετικά ντοκιμαντέρ που πρόκειται να προβληθούν στις κινηματογραφικές αίθουσες και την ΕΤ1.

Τα ντοκιμαντέρ:
Α film unfinished της Γιαέλ Χερσόνσκι Yael Hersonski / 91’ / 2010 / Israel, Germany, που θα προβληθεί στον κινηματογράφο Δαναός την Κυριακή 27 Ιανουαρίου στις 15.30 από το CineDoc.
Η νέα ταινία του Βασίλη Λουλέ Φιλιά εις τα παιδιά που θα προβληθεί από τις 7 Φεβρουαρίου 2013 στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος και στην αίθουσα Παύλος Ζάννας στην Θεσσαλονίκη.
Τα Παιδιά του Χίτλερ (Hitler’s Children) του Χανόχ Ζεεβί που θα προβληθεί την Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013 στις 19:00, στη Θεματική Βραδιά για το Ολοκαύτωμα που διοργανώνει η ΕΤ1.

DocStories με τη Δήμητρα Κουζή στη συχνότητα του ΚΟΣΜΟΣ 93,6 και 107 FM ή on-line 15.00-16.00 κάθε Σάββατο

0 thoughts on “Ραδιοφωνικό αφιέρωμα στην εκπομπή DocStories για την Ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος”

  1. Αγαπητή Δήμητρα,
    συγχαρητήρια για την χθεσινή σου εκπομπή – αφιέρωμα στο Ολοκαύτωμα. Ήταν πολύ καλά μελετημένη, πλούσια από ιστορική άποψη, με μια πολύ καλή καλεσμένη, την Οντέτ Βαρών-Βασάρ, αλλά και τον ισραηλινό παραγωγό.
    Σχετικά με το ντοκιμαντέρ μου «Φιλιά εις τα παιδιά» ήταν μια καλή παρουσίαση, γενικής φύσεως όμως (αναγκαστικά βέβαια, λόγω περιορισμένου χρόνου).
    Θέλω να πιστεύω ότι η ταινία είναι κάτι πολύ περισσότερο από το ιστορικό της κομμάτι, και θα άξιζε να το συζητήσουμε αν θέλεις.
    Είναι νομίζω μια ταινία με πολλές ανθρώπινες στιγμές, με συναισθήματα τα οποία καλύπτουν μια μεγάλη γκάμα, με μια καταβύθιση αυτών των 5 ανθρώπων στην παιδική τους ηλικία (σαν σε «ψυχανάλυση» -έγινε μάλιστα ειδική δουλειά πάνω σ' αυτό, και στην προεργασία και στο γύρισμα), με μια ειδική δουλειά πάνω στα κινηματογραφικά αρχεία (πολλά από τα οποία είναι άγνωστα), κλπ.
    Επίσης πολλά είναι τα παραλειπόμενα της ταινίας, με τεράστιο ενδιαφέρον. Πχ. είναι συγκλονιστική η περιγραφή της (Χριστιανής) Κάτιας (στο σπίτι της οποίας κρύφτηκε επί εννέα μήνες η 10χρονη Ευτυχία Ναχμία), σχετικά με το πώς οι γονείς της (οι «σωτήρες, θείος Μίμης και θεία Μαρία» όπως τους αποκαλεί η Ευτυχία) την προετοίμασαν ότι θα κρύψουν ανάμεσά τους την συνομήλική της Εβραιοπούλα. Ο τρόπος που της το ανακοίνωσαν οι γονείς της, η εμπιστοσύνη που έδειξαν στη 10χρονη Κάτια, αποτελούν ένα σπουδαίο μάθημα Παιδαγωγικής και τρόπου ανατροφής των παιδιών. Και μάλιστα σε συνθήκες απόλυτου τρόμου και με κίνδυνο να φλυαρήσει η μικρή στη γειτονιά και να εκτελεστεί όλη μαζί η Χριστιανική οικογένεια. Δυστυχώς το κομμάτι αυτό δεν μπήκε στο μοντάζ για άλλους λόγους (έχω ακόμα τύψεις γι' αυτό!).
    Πέρα όμως από τα παραλειπόμενα υπάρχουν στην ταινία και μια σειρά θέματα σχετικά με την αισθητική της τα οποία θα άξιζε να συζητηθούν.
    Τέλος, αλλά όχι δευτερεύον, μια σειρά από ηθικά διλήμματα τα οποία δημιουργήθηκαν στη διάρκεια των λήψεων (σε σχέση πχ. με το πώς χειρίζεται κανείς τις «κρυφές πληγές» των 5 ανθρώπων), ηθικά διλήμματα στη διάρκεια του μοντάζ (αν πχ. αφήνεις να κλάψουν και να καταρρακωθούν οι άνθρωποι μπροστά στο φακό) κλπ.
    Υπάρχουν δηλαδή για συζήτηση θέματα, τα οποία αγγίζουν πολλές πτυχές της δημιουργίας ενός ντοκιμαντέρ το οποίο στηρίζεται στα βιώματα των χαρακτήρων του.

    Μια ταινία πολύ πιο σύνθετη από «μια ταινία για το Ολοκαύτωμα» (το οποίο, φυσικά, δεν αγγίζεται εύκολα). Είχα από την αρχή ακόμα της σύλληψης της ιδέας -αλλά και σ’ όλη τη μακρά πορεία των 6 χρόνων δημιουργίας αυτής της ταινίας-, την σταθερή πεποίθηση ότι «...δεν ήθελα να κάνω μια ακόμα ταινία για το Ολοκαύτωμα, αλλά μια ταινία για την παιδική ηλικία στη σκιά του Ολοκαυτώματος».

    Βασίλης Λουλές
    Σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ «Φιλιά εις τα παιδιά»

Leave a Reply