Το ντοκιμαντέρ του Βασίλη Λουλέ,
από την ΚΥΡΙΑΚΗ 17 Φεβρουαρίου
στην Θεσσαλονίκη (αίθουσα Παύλος Ζάννας). Πέντε μικρά Εβραιόπουλα στην Ελλάδα της Γερμανικής Κατοχής, που σώθηκαν από το θάνατο χάρη σε οικογένειες Χριστιανών, πέντε «κρυμμένα παιδιά» που έζησαν μέσα στην απόλυτη σιωπή αφηγούνται τις ιστορίες τους. Η Ροζίνα, ο Σήφης, η Ευτυχία, η Σέλλυ και ο Μάριος. Η ταινία παρακολουθεί αυτά τα πρόσωπα από την παιδική ηλικία μέχρι σήμερα, φέρνοντας στο φως πολύτιμα προσωπικά τους ντοκουμέντα –ένα παιδικό ημερολόγιο, μια σχολική έκθεση, φωτογραφίες και οικογενειακά φιλμάκια– τεκμήρια μιας ολόκληρης εποχής. Παράλληλα, σκιαγραφείται η ζωή των Εβραϊκών κοινοτήτων της Ελλάδας πριν τον Πόλεμο και αποκαλύπτονται σπάνιες εικόνες της κατεχόμενης Αθήνας και Θεσσαλονίκης, μέσα από κινηματογραφικά αρχεία, ερασιτεχνικές ταινίες Γερμανών στρατιωτών και παράνομες λήψεις Ελλήνων πατριωτών.
Τα γυρίσματα έγιναν στο χρονικό διάστημα 2007-2009 σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα, Χανιά και στο Άουσβιτς της Πολωνίας.
Ένα διαφορετικό ντοκιμαντέρ για το Ολοκαύτωμα. Συγκλονιστική η Ροζίνα Ασσέρ-Πάρδο, όταν λεει πώς έχει απαλλαγεί πια από το μίσος και πώς μισεί μόνο εκείνους που πάνε να τους μιμηθούν. Και πόσο επίκαιρη. Κατά τη γνώμη μου το ντοκιμαντέρ θα μπορούσε να είναι λίγο πιο σύντομο, όμως διαθέτει πολύ ενδιαφέρον και πλούσιο αρχείακό υλικό.