Category Archives: Doc-making

Doc-making, EN

Silver Eye Winners 2012

Leave a comment

Year after year Jihlava IDFF closing ceremony have featured Institute of Documentary Film’s announcement of Silver Eye awardees. The holders of the awards are three documentaries from East Silver Market, selected in three individual categories. This year’s Silver Eye winners are: Cut-Paste (dir. Rafal Samusik, Poland, 2012) in Best short documentary category, We Will Be Happy One Day (dir. Pawel Wysoczański, Poland, 2012) in Best mid-length documentary category, Sofia’s Last Ambulance (dir. Ilian Metev, Bulgaria, Croatia, 2012) in Best feature-length category.

Jaro Vojtek was honored with Special mention for his energy-packed Slovakian documentary Gypsy Vote that premiered in Jihlava.

All the Silver Eye winners receive the trophy as well as 1500 EUR prize money. On top of that, the awarded films are about to enjoy the year-long distribution support within East Silver Caravan festival service, shipping them to more than 80 international film festivals.

Silver Eye 2012 winners:
Short documentary:
Cut-Paste | 2012 | Rafal Samusik | Poland

Mid-length documentary:
We Will Be Happy One Day | 2011 | Pawel Wysoczański | Poland

Feature documentary:
Sofia's Last Ambulance | 2012 | Metev, Ilian | Bulgaria, Croatia

Special Mention:
The Gypsy Vote | 2012 | Jaro Vojtek | Slovakia

Film proffesionals in Silver Eye jury:

Short documentary:

Thierry Detaille - Ventes - CBA/ Wip (Belgium)
Jukka-Pekka Laakso - Tampere Film Festival (Fiinland)
Georgy Molodtsov - Studio Ostrov, TV-Kultura (Russia)

Mid-length documentary:

Terry Stevens – Dogwoof (United Kingdom)
Laurien ten Houten – IDFA (Netherlands)
Anna-Lena Byström – SVT (Sweden)

Feature documentary:

Ina Rossow - Deckert Distribution (Germany)
Rada Sesić – Sarajevo FF, IFF Rotterdam (Netherlands)
Francis Kandel – CANALPLUS (France)

DE, Doc-making

Wochenendseminare der Münchner Filmwerkstatt

Leave a comment

Die Münchner Filmwerkstatt ist ein eingetragener, gemeinnütziger Verein zur Förderung der Münchner Independent-Film-Szene und bietet Weiterbildung z.B. in Form von Webinaren, Wochenendseminaren und längerfristigen Lehrgängen, veranstaltet alljährlich das Kurzfilmfestival KALIBER35 und produziert oder unterstützt auch selbst kurze und lange Filme. Wer die Münchner Filmwerkstatt persönlich kennenlernen will, hat dazu immer am 15. jeden Monats ab 20 Uhr in der film.coop Gelegenheit – dann findet dort der monatliche Jour fixe statt!

November und Dezember 2012
Das Wochenendseminarprogramm der Münchner Filmwerkstatt, gemeinsam veranstaltet mit der Bavaria Film und dem DGB Bildungswerk Bayern, bietet auch im November und Dezember 2012 wieder eine ganze Reihe von spannenden Weiterbildungsveranstaltungen, vom lang erprobten Dauerbrenner bis zur absoluten Neuheit. Die Workshops und Seminare finden jeweils etwa zur Hälfte in der film.coop an der Donnersberger Brücke und in den Bavaria Studios in Geiselgasteig statt – wo genau, steht auf der jeweils verlinkten Internetseite. Hier die Termine im einzelnen:

FILMSCHNITT & MONTAGE am 27./28. Oktober 2012
Inwiefern macht ein Cutter dasselbe wie ein Autor? Wie kann er Emotionen und Erwartungen beim Zuschauer wecken und steuern? Wie montiert man Charaktere, Raum und Zeit so, daß wir lachen, weinen oder staunen? Der Regisseur Markus Bräutigam gibt Antworten auf diese Fragen und macht die Teilnehmer mit den Grundzügen und Feinheiten der filmischen Montage vertraut.
http://www.filmseminare.de/montage

DRAMATURGIE FÜR DOKUMENTARFILME am 3./4. November 2012
Hollywood-Drehbuchlehrer Tom Schlesinger wendet in diesem Seminar seine weltberühmten Modelle zur Stoffentwicklung und Genrestrategie auf dokumentarische Formate an – ein Muß für jeden an der Konzeption und Realisierung nonfiktionaler Filme Beteiligten. (Nur!) Dieses Seminar findet in englischer Sprache statt.
http://www.filmseminare.de/dramaturgie-fuer-dokumentarfilme

EINFÜHRUNG IN DIE FILMANALYSE am 3./4. November 2012
Michael Wolf, langjähriger Mitarbeiter der kommunikations- und medienwissenschaftlichen Abteilung der Hochschule für Fernsehen und Film München, ist unser Mann für den klugen Blick. An diesem Wochenende eröffnet er neue Perspektiven auf ein Medium, das wir alltäglich und oft etwas gedankenlos konsumieren – von Grundlegendem bis zur Vorstellung der alleraktuellsten Theoretiker.
http://www.filmseminare.de/filmanalyse

DOKUMENTARFILMPRODUKTION am 10./11. November 2012
Seit dem vergangenen Jahr komplettiert der Bayerische Filmpreis für “Plug & Pray” als besten Dokumentarfilm die lange Liste von Auszeichnungen, die Jens Schanze für seine Arbeit als Autor, Regisseur und Produzent bereits erhalten hat. In der Münchner Filmwerkstatt erläutert er an diesem Wochenende Themenwahl, Konzeptentwicklung- und präsentation, Umgang mit öffentlich-rechtlichen Fernsehredaktionen, Filmförderanstalten und Verleihern sowie die verschiedenen Finanzierungsmodelle für Dokumentarfilme – und vieles andere mehr!
http://www.filmseminare.de/dokumentarfilmproduktion

LICHTGESTALTUNG FÜR FILM- UND VIDEOPROJEKTE am 17./18. November 2012
Der Dauerbrenner unserer Seminarreihe ist unser Location Lighting Workshop im Filmstudio von Haus 12 der Bavaria Studios. Kameramann Björn Kurt führt mit Filmbeispielen und praktischen Übungen in alle Aspekte des Lichtsetzens ein – von der schnellen Interviewsituation mit Bordmitteln bis zur Konzeption größerer Filmsets.
http://www.filmseminare.de/lichtsetzen

CONTINUITY & SCRIPT am 24./25. November 2012:
Für manche ist es sogar DER Einstiegsjob in eine Regiekarriere – man arbeitet am Filmset direkt an der Seite des Regisseurs, verdient im Unterschied zu einem Filmhochschulstudium dabei Geld und schon manche/r ehemalige S/C hat den Weg über die Regieassistenz auf einen eigenen Regiestuhl geschafft. Björn S. Berger ist nicht nur selbst ein erfahrener S/C, der sich seine Sporen bei unzähligen Tatort-Folgen und Filmen wie “John Rabe” oder “Powder Girl” verdient hat, sondern auch der Sprecher dieser Berufsgruppe im Vorstand des Bundesverband Regie e.V. (BVR). An diesem Wochenende führt er in die Arbeit eines S/C ein, erläutert den gesamten Aufgabenbereich und zeigt alle nötigen Tipps und Tricks.
http://www.filmseminare.de/script-continuity

DREHBUCHHANDWERK am 24./25. November 2012
Frank Raki und Christoph von Zastrow sind erfahrene Drehbuchautoren und Lektoren, die sich an diesem Wochenende in die Karten schauen lassen. Ihr Ansatz der Gegenüberstellung klassischer Modelle eignet sich nicht nur für Einsteiger, die professionelle Anleitung suchen, sondern auch für bereits Fortgeschrittene, die die Systematik hinter den unterschiedlichen Theorien begreifen wollen.
http://www.filmseminare.de/drehbuchhandwerk

FILMFINANZIERUNG IN DEUTSCHLAND am 24./25. November 2012
Das Drehbuch ist fertig, die Kalkulation steht. Nun stellt sich die Frage, wie beschaffe ich das notwendige Kapital, um mein Projekt zu finanzieren? Christoph Szonn stellt viele verschiedene Möglichkeiten vor: von Fördermitteln der Länder und dem Bund über Koproduktionspartner, private Investoren bis zu Vorverkäufen an Sender und Verleiher. Jedes Projekt besitzt unterschiedliche Anforderungen und damit gilt es, die richtige Finanzierungsstruktur für sein Projekt zu finden und gleichzeitig auch die eigene Erlössituation im Auge zu behalten.
http://www.filmseminare.de/filmfinanzierung

DREHBUCHAUFSTELLUNG am 1./2. Dezember 2012
Hier erhalten Autoren, Regisseure, Produzenten und andere Filmschaffende Gelegenheit, mit Hilfe dieser aus der systemischen Therapie entlehnten Methode Klarheit über die Stärken und Schwächen ihres Stoffes zu gewinnen und kreative Impulse für seine Weiterentwicklung zu erhalten. In diesem Workshop unter der Leitung von Dr. Claudia Gladziejewski und Rainer Paszek erhält jeder Teilnehmer, der dies wünscht, die Möglichkeit, seinen mitgebrachten Stoff offen oder verdeckt aufzustellen – wobei auch Teams und Zaungäste (zum halben Preis!) herzlich willkommen sind.
http://www.filmseminare.de/drehbuchaufstellung

CRASHKURS DATA-WRANGLER am 8./9. Dezember 2012
Du willst zum Film, möglichst jetzt und sofort, ohne erstmal jahrelang zu studieren? Du mußt oder willst von Anfang an Geld verdienen? Du kannst leidlich mit Computern umgehen und arbeitest sorgfältig und zuverlässig? Hier kommt der Plan: Data Wrangler sind die Materialassistenten des digitalen Drehs. Sie sorgen dafür, daß die Daten der digitalen Kameras vollständig und planvoll vom Set in den Schneideraum kommen. Kaum eine Position wird im Moment dermaßen gesucht – und für kaum eine läßt sich das nötige Wissen in so kurzer Zeit erlernen. Andreas Minuth und Gregor Baumert vermitteln es vollständig an diesem Wochenende.
http://www.filmseminare.de/data-wrangler

FILMHOCHSCHUL-BEWERBUNGSTRAINING am 15./16. Dezember 2012
Das Studium an einer der großen Filmhochschulen vermittelt alles nötige Wissen, aber vor allem ein Netzwerk von unschätzbarem Wert, um in der Filmbranche als Regisseur, Autor, Produzent oder sonst erfolgreich zu sein. Wie eine Bewerbung für einen Studienplatz abläuft, wie man seine Chancen erhöht, aber auch, welche Alternativen es gibt, präsentiert die Filmhochschulabsolventin Daniela Parr, die diesen Prozeß also selbst erfolgreich durchlaufen hat, an diesem Wochenende.

http://www.filmseminare.de/filmhochschul-bewerbungstrainingDiese und viele andere Seminare finden sich auch in unserer vollständigen, laufend aktualisierten Übersicht unter http://www.filmseminare.de/termine. Die allermeisten Seminare kosten pro Wochenende regulär 240,- Euro, nur für wenige besonders aufwendige Workshops erheben wir den anderthalbfachen Satz von 360,- Euro. Wer sparen will (und uns die Planung erleichtern möchte), meldet sich frühzeitig an: 50,- Euro Frühbucherrabatt gibt es bei jeder Zahlung, die mindestens 14 Tage vor Seminarbeginn bei uns eintrifft – so reduziert sich der Preis meist auf 190,- Euro! Antworten auf häufige Fragen z.B. zu Ort, Uhrzeiten, Unterkunft, Anmeldung, öffentlicher Förderung z.B. mit den Prämiengutscheinen der Bildungsprämie (durch die bei Vorliegen der Voraussetzungen 50 Prozent des Teilnehmerbeitrags übernommen werden) u.v.a.m. finden sich unter http://www.filmseminare.de/faq.Münchner Filmwerkstatt e.V.
Postfach 860 525
81632 München
Tel. 089 / 20 333 712
Fax 089 / 20 333 714
www.filmseminare.de
[email protected]
Doc-making, EL

Masterclass για νέους κινηματογραφιστές με τον Andy Glynne στην Αθήνα

Leave a comment

Ο ιδρυτής του Documentary Filmmakers Group, στην Μεγάλη Βρετανία και βραβευμένος σκηνοθέτης, παραγωγός και συγγραφέας Andy Glynne, θα δώσει ένα Masterclass με θέμα Documentaries and Ηow to Μake them, που είναι το θέμα του ομώνυμου βιβλίου του. Το Σάββατο 21.10.2012 με ελεύθερη είσοδο και γλώσσα εργασίας τα αγγλικά θα ακούσετε για την παραγωγή ντοκιμαντέρ κάθε είδους, από τα κλασικά ντοκιμαντέρ μέχρι τα ντοκιμαντέρ κινουμένων σχεδίων (animation) και τα project για πολλαπλές πλατφόρμες (cross media). Την Κυριακή 22.10.2012, με κόστος 50 ευρώ και γλώσσα εργασίας πάλι τα αγγλικά θα ακολουθήσει το THE FILMMAKER'S DEVELOPMENT TOOLKIT για (20 συνολικά) νέους κινηματογραφιστές οι οποίοι θα ενημερωθούν με παραδείγματα για το πώς:

* Να γράψουν μια καλογραμμένη πρόταση για ντοκιμαντέρ
* Να στήσουν μια συναρπαστική παρουσίαση (Pitch)
* Να δημιουργήσουν ένα δυνατό αρχικό trailer
* Πώς να συνεργαστούν με τις εταιρείες  παραγωγής
* Και που να αναζητήσουν ευκαιρίες χρηματοδότησης εντός και εκτός Ευρώπης

Πληροφορίες 210-3223395, Exile Room Αθηνάς 12, 3ος όροφος

Doc-making, EL, Guests

ΚΟΙΝΩΝIA ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ, του Χρήστου Καρακέπελη

Leave a comment

Για μένα  η ηθική στάση δημιουργείται από τον χρόνο που αφιερώνεις για να συναντηθείς με το θέμα σου. Ο φυσικός ρυθμός της ζωής, ο  χρόνος που χρειάζονται οι άνθρωποι για να εκτεθούν αδύναμοι μπροστά σε μια κάμερα και ένα μικρόφωνο. Για να μπορέσει να διαρραγεί η φαινομενική πραγματικότητα που εντυπωσιάζει και  να αναδειχθεί αυτή η υπόγεια ζωή που φωλιάζει δειλά. Πάντα πίστευα ότι αυτός ο τρόπος να εκτίθεσαι έχει έναν ηρωικό χαρακτήρα. Το ντοκιμαντέρ απαιτεί κατανόηση ζωής, και αυτό μαθαίνεται μόνο μέσα από την άσκηση της σχέσης σου με την πραγματικότητα που σου αντιστέκεται.

H σχέση χτίζεται πριν από τα γυρίσματα και δεν πρέπει συνέχεια να ενοχλείς τους ανθρώπους που κινηματογραφείς, και να μιλάς μαζί τους γιατί ήδη έχει κατακτηθεί μια όσμωση. Οι άνθρωποι κουράζονταικαι δεν φαντάζονται "οτι αυτό θα κρατήσει τόσο πολύ". Οι  συνεργάτες σου όμως, είναι αυτοί που γνωρίζουν την διαδικασία του πως γίνεται ένα ντοκιμαντέρ. Έχεις ανάγκη από ευφυείς και ευαίσθητους ανθρώπους, που σέβονται τον κόσμο που έχουν μπροστά τους και μπορούν να καταλάβουν την προσπάθεια που κάνεις. Έτσι και αλλιώς στην δημιουργία ντοκιμαντέρ χρειάζεται μια ολιγομελής ομάδα το πολύ δέκα ανθρώπων. Πρέπει να είσαι ενεργά υπέρ των ανθρώπων που κινηματογραφείς, και όταν προκύπτει μια δυσκολία η κούραση, να μην τους απορρίψεις ούτε εσύ ούτε κάποιος από το συνεργείο. Αυτό μπορί να συμβεί πολύ συχνά σε χώρους άβατους και δύσκολα προσπελάσιμους, όπως είναι ο χώρος και η ανθρωπογεωγραφία μιας φυλακής, η ένας τσιγγάνικος μαχαλάς όπου κινούμαι εγώ. Γιατί με ενδιαφέρουν οι άνθρωποι που είναι απο την λάθος μεριά είτε από προσωπική  του επιλογή  είτε απο κοινωνικό διαχωρισμό, επειδή αυτοί θέτουν ωμά τα ερωτήματα ποιά είναι η πραγματικότητα.

Το να είσαι καλά προετοιμασμένος σημαίνει ότι αποφεύγεις να παρασυρθείς από το ''θεαματικά'' ενδιαφέρον. Και επειδή έχεις να κάνεις με ανθρώπους που ζουν σε συγκεκριμένες καταστάσεις, πολλές φορές πολύ εύθραυστες, πρέπει να χτίσεις έναν προσωπικό και επαγγελματικό κώδικα δεοντολογίας, ένα ηθικό σύμπαν, πρέπει να γνωρίζεις πού θα σταματήσεις. Εκφράζεσαι αισθητικά χρησιμοποιώντας την αληθινή ζωή των άλλων ανθρώπων, και όχι μια ιστορία που τη υποδύονται ηθοποιοί, μια κατασκευή. Πρέπει λοιπόν να δημιουργήσεις ένα αισθητικό περιβάλλον για να υπάρξουν αυτά τα πρόσωπα. Εσύ  φιλοξενείσαι από το θέμα και όχι το αντίθετο. Αυτό εγείρει ηθικά διλλήματα, που θα πρέπει να έχεις απαντήσει αλλά  και να βρίσκεσαι συνέχεια  σε εγρήγορση σε όλη την διάρκεια των γυρισμάτων. Πρέπει να θέτεις σύνορα για να αποφύγεις την χυδαιότητα του τηλεοπτικού reality και του τρόπου που  ασκείται έλεγχος πάνω στην καθημερινότητα.

Η ψηφιακή τεχνολογία τον τελευταίο καιρό  μας στέλνει το μήνυμα πως '' όλα είναι τώρα εύκολα '', γίνονται γρήγορα , εδώ και τώρα! Όμως το ντοκιμαντέρ δεν είναι ''ρεπορτάζ μεγάλου μήκους '' Δεν έχουμε ανάγκη από πληροφορίες αλλά από αισθήσεις. Σε ένα περιβάλλον όπου όλοι κατασκευάζουν εικόνες και τις στέλνουν κατά πάνω μας τόσο γρήγορα και επιθετικά, έχουμε ανάγκη να συναντηθούμε με εικόνες που χρειάζονται χρόνο για να ''γεννηθούν''.

Σίγουρο όμως είναι, ότι στο χώρο του ντοκιμαντέρ  τον τελευταίο καιρό έχουν συμβεί πολύ περισσότερα απ ότι στον χώρο του fiction. Υπάρχουν περισσότερα στιλ και είδη. Ευτυχώς τα τελευταία είκοσι χρόνια  έρχεται πάλι στο προσκήνιο μια νέα δυναμική γενιά κινηματογραφιστών  στο χώρο του ντοκιμαντέρ, σχεδόν από όλες τις ηπείρους,, η οποία επαναφέρει το ζήτημα της δημιουργικής εγγραφής του πραγματικού, σε αντίθεση με τον συναισθηματισμό της δημοσιογραφικής καταγραφής της τηλεόρασης. Ανάμεσά τους ο Werner Herzog και οι David end Albert Maysles, που συνεχίζουν από την δεκαετία του ’70 αλλά κυρίως δημιουργικά βλέμματα, όπως ο Hubert Sauper, Johan van der Keuken, Kim Longinoto, Pirjio Honkasalo, Barbara Koople, Joe Berlinger, Bruce Sinofski κ .α

Την ίδια περίοδο υπάρχει μια έντονη επιρροή των ταινιών μυθοπλασίας από την γραφή του ντοκιμαντέρ τόσο στο ευρωπαϊκό  κινηματογράφο όσο και στο ανεξάρτητο σινεμά της Αμερικής και της Ασίας. Κυριαρχεί  η εκφραστική οικονομία, η ρεαλιστική διάθεση , και η αισθητική ακρίβεια. Σκεφτείτε την Ροζέτα των Νταρντέν, αν κάποιος θέλει σε είκοσι χρόνια να μάθει για το τέλος της μισθωτής εργασίας, πρέπει να δει αυτή την ταινία. Κάθε κοινωνιολόγος και ιστορικός μπορεί να μάθει από αυτήν περισσότερα από,τι από οποιαδήποτε στατιστική, η τηλεοπτικό  ρεπορτάζ.  Το ίδιο μπορεί κανείς να πει  και για το ντοκιμαντέρ'' Ο Εφιάλτης του Δαρβίνου'' (Darwin's Nightmare) του Χιούμπερτ Σόπερ  (Hubert Sauper) '' όπου αποκαλύπτεται απροκάλυπτα  η αποικιοκρατική   σχέση της Αφρικής με τον δυτικό πολιτισμό σ ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον.

Ο κινηματογράφος των αδερφών Νταρντέν, (Υπόσχεση ,Ροζέτα. Το παιδί Ο γιός.) όσο και αυτός του Χάνεκε (72 Συμπτώσεις, Μπενις  βίντεο, Ο Κρυμμένος..), η του Jafar Panahi (Ο κύκλος, Crimson gold ..) αρθρώνει έναν σύγχρονο και απαιτητικό αισθητικό λόγο ,υιοθετώντας ντοκιμαντερίστικες πρακτικές στην διεύθυνση των ηθοποιών, στην χρήση της κάμερας, όσο και στην λειτουργία της ηχητικής μπάντας. Εκφράζει με την αποκαλυπτική αμεσότητα του κοινωνικού ρεαλισμού συναισθήματα και σκέψεις πάνω στην νέα απανθρωποίηση της  Ευρώπης, όπως αυτή αλλάζει μέσα από την νέα ανθρωπογεωγραφία,  με την ύπαρξη των μεταναστών, αλλά και την νέα περιθωριοποίηση και τη φτώχεια. Το ίδιο μπορεί να πει κανείς και για τον ντοκιμαντερίστικο ρεαλισμό  που αποπνέει το αναγεννημένο Ρουμανικό σινεμά του σήμερα, (Η Οδύσσεια του κ Λαζαρέσκου του Cristi Puiu,- 4 μήνες 3 βδομάδες και 2 μέρες του Cristian  Mungiu και 2 μέρες. Αστυνομία Ταυτότητα του Corneliu Parompoiu ...)

Θεωρώ πως είναι  λυτρωτικό να κινηματογραφούμε από την μεριά του καθημερινού ανθρώπου και αυτό αποτελεί ήδη μια θαρραλέα πολιτική πράξη.

Στο ντοκιμαντέρ, η σχέση του με την ζώσα πραγματικότητα και οι αισθητικές αναζητήσεις που κάθε φορά προκύπτουν, έρχονται στο προσκήνιο, όταν η πραγματικότητα παύει να είναι παγιωμένη αλλά ρευστή, όταν αμφισβητείται η κοινωνική της συνοχή και όταν η ζωή νοιώθει την ανάγκη να εκφραστεί πιο άμεσα, πιο σθεναρά, μέσα από την τέχνη, την αλήθεια και  τον πνευματικό της προορισμό.

Χρήστος Καρακέπελης

Σκηνοθέτης

DE, Doc-making, Screenings-Events

Die DDR ist nicht Kalifornien

Leave a comment

Doku über Skater in der DDR

Von Knut Elstermann (Frankfurter Rundschau 1.8.2012)

Marten Persiels dokumentarische Filmerzählung „This Ain't California“ lief als Überraschungshit auf der diesjährigen Berlinale. Er zeigt, wie sich in den 1980ern eine bis heute kaum bekannte Skater-Szene in der DDR etablierte.

Die DDR bemühte sich nach außen hin geradezu verzweifelt um eine Aura des „Weltniveaus“. Sie wollte ganz oben mitspielen, plusterte sich auf und wäre so gern einer der zehn führenden Industriestaaten der Welt gewesen. Manch einer hielt das tatsächlich für die Realität. Nach innen pflegte die DDR allerdings einen piefigen Provinzialismus, in dem schon die Sprache Bastionen gegen die westliche Lebensart bilden sollte.

Der Begriff „geflügelte Jahresendfigur“ für Weihnachtsengel dürfte zwar eine witzige Nachwende-Erfindung sein, aber die „Grillette“ für den Hamburger und die „Ketwurst“ für den Hotdog gab es wirklich. Aus dem schnittigen Skateboard wurde das behäbig klingende „Rollbrett“: eine im Grunde überflüssige Wortschöpfung, denn offiziell existierten diese Geräte in der DDR gar nicht.

This Ain´t California

Der Film „This Ain’t California“ lief als Überraschungshit auf der diesjährigen Berlinale. Er zeigt wie sich in den 1980ern dennoch eine bis heute kaum bekannte, fantasievolle Skater-Szene in der DDR etablierte und wie die rollenden Bretter auch hier sehr viel mehr waren als nur Sportutensilien. Sie wurden zu Symbolen einer autonomen, subversiven Jugendkultur. Bezogen wurden die „Rollbretter“ im besten Fall aus dem Westen. Viele entstanden jedoch in emsiger Heimarbeit, liebevoll aus Holz und Rollschuhen zusammengebastelt und geschraubt. Diese kostbaren Unikate sind eindrucksvolle Zeugnisse ostdeutscher Findigkeit und Improvisationslust.

In „This Ain’t California“ rasen Dirk und Nico auf solchen Brettern durch die Plattenbausiedlungen Magdeburgs, später stößt Denis als Dritter im Freundschaftsbund zu ihnen. Er wird „Panik“ genannt – womit sehr treffend das energiegeladene, unangepasste, anarchische Wesen des jungen Mannes beschrieben ist, der als Abwesender dennoch im Zentrum des Films steht. Er, der jeden Zwang, jede Ordnung, jedes feste System ablehnte, ist als Bundeswehrsoldat beim Afghanistan-Einsatz umgekommen. Sein Begräbnis führt die Gefährten noch einmal zusammen. Sie erinnern sich.

Von Magdeburg aus waren sie einst nach Ost-Berlin gezogen, hatten eine fröhliche Wohngemeinschaft gebildet und die endlosen Leerflächen des Stadtzentrums für ihre Skater-Künste genutzt. Besonders schön zu sehen ist das bei einer rasanten Abfahrt auf den gewaltigen Betonzacken am Eingang des Fernsehturms. Bis zur Euroskate 1988 in Prag, dem ersten Skater-Treffen im Ostblock, führte ihr von der Staatssicherheit beargwöhnter Weg. Kurz vor dem Mauerfall wurde Denis verhaftet.

Der erste Kinofilm des Regisseurs Marten Persiel, der im Westen aufwuchs und selbst jahrelang als Skater unterwegs war, spiegelt das Lebensgefühl junger Leute in der Spätphase der DDR erstaunlich authentisch wider. Sie rieben sich nicht mehr am Staat und dessen ausgehöhlten Idealen; sie ignorierten ihn, so gut es eben ging, und führten in der Nische ihr bewegtes Leben. Sie waren, wie die drei Freunde auf ihren Brettern, immer wendiger und witziger als die schwerfällige Macht.

Diese Jungs führten ein bewegtes Leben in Berlin, Hauptstadt der DDR.

Diese Jungs führten ein bewegtes Leben in Berlin, Hauptstadt der DDR.
Foto: Farbfilm-Verleih

Und so schildert der Film auch keinen verbissenen Kampf gegen den Staat, sondern die Normalität des Alltags, kurioserweise anhand des wirklich nicht alltäglichen Motivs des Skatens. „This Ain’t California“ verteidigt den Wert gelebten Lebens, stemmt sich mit seiner Buntheit und Verspieltheit gegen das übliche Einheitsgrau in der Darstellung von DDR-Verhältnissen und liefert fast nebenbei auch eine melancholische Liebeserklärung an eine relativ unbekümmerte Jugend. Diese Zeit erscheint als eine Art Sehnsuchtsära, welche die Helden dieses Films jedoch ebenso wenig wieder betreten können wie den verschwundenen Schauplatz ihres provokanten Übermutes, die DDR.

„This Ain’t California“ wurde vom Verleih als Dokumentarfilm deklariert. Der Film ist indes ein kleines Wunderwerk der assoziativen Montage, das trotz seiner kleinteiligen Vielfalt nie überladen, beliebig oder verwirrend wirkt, vielmehr schwungvoll den Rhythmus der waghalsigen Skater aufnimmt.

Seltenes Archivmaterial, private Super-8-Aufnahmen und gezeichnete Animationen verbinden sich mit gespielten Szenen – die allerdings nicht als solche gekennzeichnet werden und ein gewisses Unbehagen erzeugen. Nicht nur der angebliche Stasi-Mann sagt eindeutig auswendig gelernte Texte auf. Bei manchen Szenen schimmert die kunstvoll natürliche Inszenierung durch. Und so ist auch der Hauptheld, der im Krieg getötete „Panik“, gar keine wirkliche Person, sondern ein Kompositum aus mehreren Biografien.

Das provoziert grundsätzliche Fragen. Welchen Bildern kann man hier trauen? Während ihres Triumphzugs durch die Festivals räumten die Filmemacher die Fiktionalität ihres Verfahrens scheibchenweise ein. Inzwischen sprechen sie offen von einer „dokumentarischen Erzählung“, was es ganz gut trifft und diesem Film von Beginn an dienlicher gewesen wäre als die Verhüllung der Methode.

Im sehr freien Spiel mit dem dokumentarischen und dem fiktiven Material gelang ja am Ende ein glaubwürdiges Abbild des echten Lebensgefühls in der DDR, das Empfinden persönlicher Freiheit inmitten gesellschaftlicher Begrenzungen. Vielleicht stimmt in diesem Film so gut wie nichts, aber alles ist wahr.

This Ain’t California, Dtl. 2012. Marten Persiel, Drehbuch: Marten Persiel, Ira Wedel, Kamera: Felix Leiberg. 99 Min., Farbe. FSK ab 12.

(Frankfurter Rundschau 1.8.2012)
 

Doc-making, EL, Screenings-Events

Χρηματοδότηση για ανεξάρτητους παραγωγούς ντοκιμαντέρ

Leave a comment

Το ITVS, που χρηματοδοτεί ανεξάρτητους παραγωγούς από όλο τον κόσμο προκειμένου να δημιουργήσουν ντοκιμαντέρ που θα προβληθούν στην Αμερικάνικη τηλεόραση αλλάζει τρόπο υποβολής των αιτήσεων. Πλέον μπορείτε να κάνετε αίτηση όλο τον χρόνο και όχι μόνο σε συγκεκριμένη ημερομηνία. Οι αιτήσεις γίνονται πάντα ηλεκτρονικά και η χρηματοδότηση καλύπτει παραγωγές και Post production.

Περισσότερα:  www.itvs.org/funding/international

Doc-making, EL, Screenings-Events

Η άγνωστη ζωή των άλλων

Leave a comment

Πρόγραμμα παραγωγής ντοκιμαντέρ με νέους σε περίοδο κρίσης, πρεμιέρα στο Ινστιτούτο Goethe, Ομήρου 14-16 στις 5 Οκτωβρίου 2012.

Ποιο θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα μιας συνεργασίας ελλήνων και γερμανών μαθητών, κοινό χαρακτηριστικό των οποίων είναι ότι προτιμούν να βλέπουν τον κόσμο μέσα από τον φακό της κάμερας; Τι θα ήθελαν να δείξουν τα ελληνόπουλα από τη χώρα τους στους Γερμανούς; Αλλά και τι θα ήθελαν να δείξουν τα γερμανόπουλα από τη δική τους χώρα στους Ελληνες;

Ερωτήματα όπως τα παραπάνω έχουν τεθεί εδώ και λίγους μήνες στο τραπέζι μέσα από ένα φιλόδοξο σχέδιο «συνεργασίας πολιτισμού και ανταλλαγής φιλοξενίας» ανάμεσα στην Ελλάδα και στη Γερμανία. Ελληνες στη Γερμανία και Γερμανοί στην Ελλάδα υπό το πέπλο στήριξης του Δημιουργικού Σχολείου στο Μπέργκις Γκλάντμπαχ της Γερμανίας (σε συνεργασία με το δημιουργικό δίκτυο Screenagers), του Ινστιτούτου Γκαίτε της Αθήνας και του Story Doc, του ελληνικού εκπαιδευτικού ινστιτούτου για την προώθηση του ντοκυμαντέρ.

Εξι γερμανόπουλα από το Μπέργκις Γκλάντμπαχ της Κολονίας και έξι ελληνόπουλα από την Αθήνα (οι ηλικίες κυμαίνονται από 15 έως 20 χρόνων) μοιράστηκαν ατέλειωτες ώρες σε Αθήνα και Μπέργκις Γκλάντμπαχ για μια από κοινού εξερεύνηση των χωρών τους. Τα αποτελέσματα είναι καταγεγραμμένα από τις κάμερές τους. Στόχος όλων η αποκάλυψη άγνωστων όψεων της ελληνικής και γερμανικής ζωής και πραγματικότητας στον καιρό της οικονομικής κρίσης.

Προκειμένου να βρεθούν τα παιδιά που θα εκπροσωπούσαν την Ελλάδα έγιναν επισκέψεις σε 22 σχολεία του λεκανοπεδίου Αττικής (ενδεικτικώς τα Λύκεια Ζωγράφου, Βύρωνα, Κερατσινίου και Νέας Ιωνίας). Κατά τη διάρκεια των σεμιναρίων που ακολούθησαν σε τέσσερα σχολεία (20 παιδιά ανά σχολείο), έγινε αντιληπτή η «τεράστια επίγνωση των παιδιών σε μηχανήματα ψηφιακών δυνατοτήτων» μας είπε ο κ. Κώστας Σπυρόπουλος του Story Doc, ο οποίος συνδιηύθυνε τα σεμινάρια. «Ηταν απίστευτο να βλέπεις πόσο τέλεια χειρίζονταν τα παιδιά κάμερες αξίας 27.000 ευρώ».

Η επιλογή των παιδιών έγινε βάσει του σεναρίου που είχαν γράψει, ενώ τη διεύθυνση παραγωγής του συνολικού προγράμματος έχουν ο Ντίτερ Μπόνγκαρτζ, γερμανός σεναριογράφος, ντοκυμαντερίστας και συγγραφέας και η συμπατριώτισσά του Βέρα Σέπφερ που έχει τη διεύθυνση του κινηματογραφικού ινστιτούτου σε Ελλάδα και Γερμανία. Από ελληνικής πλευράς η συμμετοχή του Ινστιτούτου Γκαίτε είναι άκρως σημαντική για την επιτυχημένη εξέλιξη του σχεδίου χάρη στην ακούραστη προσπάθεια της κυρίας Σοφίας Μιχαηλίδου και της υπεύθυνης πολιτιστικών εκδηλώσεων κυρίας Γιουλιάνε Στέγκνερ.

Η κρίση του ευρώ και τα άρθρα για την κάλυψη των χρεών πληθαίνουν με ανησυχητικά ραγδαία ταχύτητα και μαζί με αυτά οι θαμμένες αναμνήσεις, οι προκαταλήψεις και οι μισαλλοδοξίες αποκτούν και πάλι ζωή. Οι ιστορικές μνήμες και οι τα βιώματα των δύο παγκοσμίων πολέμων περνούν στο προσκήνιο, με τους Γερμανούς να παίζουν και πάλι κυρίαρχο ρόλο σε έναν αδίστακτο οικονομικό πόλεμο τον οποίο βιώνουμε πλέον σε καθημερινή βάση. Γνώμες και στάσεις ευνοούν τη γένεση νέων συγκρούσεων. Αλλά και συνεργασιών.

Στη χθεσινή (Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου) παρουσίαση που έγινε στους χώρους του Ινστιτούτου Γκαίτε, ελληνόπουλα και γερμανόπουλα που συμμετέχουν στη διαδικασία μίλησαν με εκπροσώπους του Τύπου για την προσπάθειά τους. «Είμαστε μαζί για να βρούμε μια κοινή γλώσσα» είπε χαρακτηριστικά ο 18χρονος Μίχαελ. «Δεν μιλάμε ειδικά για τη Μέρκελ αλλά δουλεύουμε μαζί και αυτό είναι το σημαντικό».

«Αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα τα ξέρουμε όλοι γιατί τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης φροντίζουν για αυτό» μας είπε η 15χρονη Αναστασία. «Αλλά τα νέα του πολιτισμού δεν ταξιδεύουν. Δεν θα είχε σημασία να μιλήσουμε για τη Μέρκελ. Καλύτερα να μαθαίνεις πράγματα που δεν ξέρεις από το να αναπαραγάγεις αυτά που ξέρεις».

Συνεπώς οι άγνωστες πτυχές της κοινωνικής ζωής και των δύο χωρών βρίσκονταν στις προτεραιότητες των τετραμελών ομάδων που ανέλαβαν τη δημιουργία των ταινιών. Απώτερος στόχος της προσπάθειας είναι η αμοιβαία κατανόηση και η συμβολή σε έναν διεθνικό/διαπολιτιστικό διάλογο ώστε να ξεπεραστούν προκαταλήψεις, παρερμηνείες, ακόμα και εχθρότητες, οι οποίες καλλιεργούνται, ορισμένες φορές με υπερβολικό τρόπο στη δημόσια σφαίρα από διαμορφωτές γνώμης και μεμονωμένα μέσα ενημέρωσης.

Η πρώτη και η δεύτερη ταινία γυρίστηκαν στη Γερμανία. Στη μία, μέσα από τις προσωπικές ιστορίες δύο νέων παρακολουθούμε τα δρώμενα σε ένα σπίτι υπό κατάληψη στην Κολονία. Η δεύτερη ταινία που γυρίστηκε στην Γερμανία αφορά τις δραστηριότητες μιας μουσικής μπάντας που δημιουργήθηκε από ισπανούς μετανάστες δεύτερης γενιάς κουβανέζικης ρίζας. Οι γονείς τους ήταν τριαντάρηδες κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου όταν μετανάστευσαν στη Γερμανία.

Το θέμα της τρίτης ταινίας είναι η ίδια η συνάντηση των 12 παιδιών που προγράμματος. Το πρώτο μέρος της γυρίστηκε στη Γερμανία και το δεύτερο θα γυριστεί εδώ από το ίδιο γκρουπ. Πυρήνας του δεύτερου μέρους θα είναι η αποκάλυψη στους Γερμανούς τού πόσο σκληρά εργάζεται μια 17χρονη ελληνίδα μαθήτρια ενώ προσπαθεί να μπει στο Πανεπιστήμιο.

Μελλοντικά κινηματογραφικά σχέδια που θα γυριστούν στην Ελλάδα θα είναι μια ταινία για έναν αστρονόμο με φόντο το Αστεροσκοπείο, μια για την περίπτωση μιας καθηγήτριας που διδάσκει δωρεάν παιδιά με προβλήματα ακοής και μια για σχετική με την κατασκευή της πεζογέφυρας στην Κηφισιάς στο ύψος του Κολλεγίου από εθελοντική δουλειά των μαθητών και δωρεές της οικογένειας που έχασε στο ίδιο σημείο το παιδί της.

«Πήγαμε στη Γερμανία για να διαλύσουμε τα στερεότυπα» είπε η 16χρονη Μαριάννα. «Για να δείξουμε ότι μπορούμε να κάνουμε πράγματα μαζί». Τα πρόσφατα γεγονότα στο κέντρο της Αθήνας με την καταστροφή της αίθουσας Αττικόν και άλλων κτιρίων, δεν αποθάρρυναν τα παιδιά. Αντιθέτως, ένα από τα project που θα ήθελαν να επεξεργαστούν είναι μια ταινία για τα κτίρια ανάμεσα στο Σύνταγμα και στην Ομόνοια. «Η επίθεση κατά των αιθουσών έβγαλε μια διαφορετική "ποιότητα" βίας» δήλωσε ο 21χρονος Ρούμπεν, ένα από τα μεγαλύτερα παιδιά της παρέας.

Τι σημαίνει Ελληνας για τους Γερμανούς και τι το αντίθετο; «Δεν μπορούμε να κρίνουμε δύο έθνη από τη συμπεριφορά δύο ηγετών κρατών, δηλαδή δύο ανθρώπων» πιστεύει η Αναστασία. «Τα πράγματα πρέπει να λέγονται αντικειμενικά. Οι κρίσεις πρέπει να είναι υπόθεση του καθενός.» Για τον Μίχαελ πάντως «οι Ελληνες έχετε άσχημα γκρι κτίρια αλλά μέσα σας είστε χρωματιστοί. Αντιθέτως εμείς έχουμε ωραία κτίρια αλλά μέσα μας είμαστε γκρι».

«Εχω ακούσει για τους Γερμανούς ότι είναι αλαζόνες, στενόμυαλοι, με απόλυτες ιδέες για τους Ελληνες» λέει από την πλευρά της η 15χρονη Ελένη. «Γι' αυτό νομίζουν ότι όλοι οι Ελληνες είναι τεμπέληδες, ανεύθυνοι κι ότι σκέφτονται μόνον το συμφέρον τους». Ισως με αυτή την κοινή προσπάθεια, κάποιοι θα αρχίσουν να σκέφτονται διαφορετικά.

Ο Γιάννης Ζουμπουλάκης
είναι δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Βήμα 21/02/2012

Doc-making, EL, Screenings-Events

Μαρία Ηλιού: 90 χρόνια μετά τον διωγμό και την ανταλλαγή

Leave a comment

Ο ΞΕΡΙΖΩΜΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΟ ΠΛΕΥΡΕΣ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

Εδώ και χρόνια δεν μπορώ να ξεχάσω αυτή την εικόνα: σ’ έναν ήσυχο κήπο, τον θετό μου πατέρα, τον Τάκη, που με μεγάλωσε μετά το θάνατο του πατέρα μου, του Σμυρνιού Ανδρέα, να μου διηγείται πως στην ηλικία των επτά είδε ξαφνικά τον δικό του πατέρα, Έλληνα προύχοντα του Πόντου, νεκρό, να αιωρείται κρεμασμένος από ένα δέντρο στην αυλή του διοικητηρίου της Κερασούντας. Η καρδιά μου –ήμουν ίσως δέκα χρόνων -κόντευε να σπάσει από τη φρίκη.

Και ύστερα ερχόταν η διήγηση πως ο μικρός Τάκης, κατάφερε τότε να σωθεί  και να φύγει κρυφά από τον Πόντο με τη βοήθεια ενός Τούρκου γείτονα.

Για πολλά χρόνια για τη δική μας οικογένεια υπήρχε μόνο η Καταστροφή και ο πόνος του Διωγμού των δικών μας ανθρώπων. Η υπόσχεση στον Τάκη όταν έφευγα για σπουδές κινηματογράφου στην Ιταλία, να κάνω κάποτε μια ταινία για τον Διωγμό, έμεινε για τρεις δεκαετίες ανεκπλήρωτη.

Λίγα χρόνια μετά τη γέννηση της κόρης μου, σε ένα ταξίδι στη Σμύρνη με αφορμή ένα Φεστιβάλ κινηματογράφου, είδα με έκπληξη τον οικονομολόγο Muffit Bodur να δακρύζει μιλώντας για το πώς αναγκάστηκε η μουσουλμανική οικογένεια της γυναίκας του να φύγει από τη Θεσσαλονίκη με την Ανταλλαγή των πληθυσμών του 1923.

Όταν άρχισα να ζω και να εργάζομαι πιο πολύ στο εξωτερικό παρά στην Ελλάδα, έπειτα από έρευνα σε διάφορα αρχεία, όπως το αρχείο του Ερυθρού Σταυρού στη Γενεύη, πολλές από τις βεβαιότητες που είχα από παλιά κατέρρευσαν. Σίγουρα οι διαδοχικοί διωγμοί των Ελλήνων από τη Μικρά Ασία ήταν τρομακτικά τραγικοί και βίαιοι, με αποκορύφωμα τον μεγάλο Διωγμό του 1922 που μόνο τότε οι πρόσφυγες ξεπέρασαν το εκατομμύριο. Αλλά και η αναχώρηση των Μουσουλμάνων από την Ελλάδα και τα Βαλκάνια τόσο κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων όσο και κατά τη διάρκεια της Ανταλλαγής -κάτι που συνήθως δεν σκεφτόμαστε από αυτή την πλευρά του Αιγαίου- ήταν επίσης μια ιστορία ξεριζωμού.

Η παλιά μου επιθυμία και υπόσχεση, να κάνω μια ταινία για τον Διωγμό των δικών μας ανθρώπων, άρχισε να ολοκληρώνεται μέσα μου: Nαι, θα ήταν μια ταινία για τον Διωγμό αλλά θα ήταν συγχρόνως και μια ταινία για την αναχώρηση των Μουσουλμάνων από την Ελλάδα.

Η ευκαιρία ήρθε πριν από λίγα χρόνια όταν στην Αμερική την ίδια περίοδο που δουλεύαμε για το ντοκιμαντέρ Σμύρνη: Η Καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης, ανακάλυψα άγνωστα φιλμάκια και φωτογραφίες από το Διωγμό και την Ανταλλαγή των πληθυσμών.

Είχε ήδη ξεκινήσει από Το Ταξίδι, το Ελληνικό Όνειρο στην Αμερική (παρουσιάστηκε στο Μουσείο Μπενάκη το 2007), μια ευτυχισμένη συνεργασία με τον ιστορικό Αλέξανδρο Κιτροέφ. Συνεχίσαμε να συνεργαζόμαστε για τη Σμύρνη αλλά και για το Διωγμό και την Ανταλλαγή Πληθυσμών. Για τα επόμενα τέσσερα χρόνια ήταν σα να σκάβαμε το ίδιο τούνελ από δυο διαφορετικές πλευρές. O Αλέξανδρος από τη μεριά του ιστορικού και εγώ από την μεριά του κινηματογραφιστή που μετατρέπει τις εικόνες σε αφηγηματικό υλικό.

Κι έτσι, έφτασε η στιγμή να μιλήσουμε τόσο για τον Διωγμό όσο και για την Ανταλλαγή, τιμώντας τον κόσμο που χάθηκε, τον κόσμο που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις εστίες του, αλλά και την επιστήμη της ιστορίας.

Το ντοκιμαντέρ και η έκθεση αυτή παρουσιάζονται 90 χρόνια μετά τον Διωγμό του 1922.

Από τη μια φέρνουμε στο φως τις ξεχασμένες εικόνες σε κλειστά ντουλάπια από ευρωπαϊκά και αμερικανικά αρχεία, από την άλλη μια νέα προσέγγιση στην ιστορία του Διωγμού και της Ανταλλαγής. Mια οπτική που κρατά αποστάσεις τόσο από μια εθνικιστική αφήγηση όσο και από νεότερες απόπειρες που υπερτονίζουν τις κοινές εμπειρίες ξεχνώντας τις διαφορές. Ξεχνώντας πως πριν από την Ανταλλαγή ζήσαμε ένα Διωγμό.

Αυτή η ταινία και αυτή η έκθεση εκπληρώνουν μια υπόσχεση αλλά έγιναν και με την πεποίθηση πως δεν υπάρχει προνόμιο στον πόνο.

Συγχρόνως, έγιναν με την πεποίθηση και την ανάγκη της αναγνώρισης ότι οι Μικρασιάτες πρόσφυγες που έφτασαν στην Ελλάδα με τραγικές συνθήκες το 1922, πρόσφεραν πολλά σε αυτήν τη χώρα μεταμορφώνοντάς την για πολλές δεκαετίες με τη διαφορετική τους ματιά και με τη δημιουργικότητά τους.

H προηγούμενη, πρόσφατη ταινία και έκθεση Σμύρνη: Η Καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης και η νέα Διωγμός και Ανταλλαγή Πληθυσμών λειτουργούν ανεξάρτητα αλλά και αποτελούν μια ενότητα.

Η πρώτη μιλούσε για τους Έλληνες και τους Αρμένιους που χάθηκαν στην Καταστροφή αλλά συγχρόνως θύμιζε ότι η Σμύρνη ήταν μια πόλη και παραμένει μια έννοια ταυτισμένη με τον κοσμοπολιτισμό και τη χαρά της ζωής. Η δεύτερη, που διηγείται την ιστορία του Διωγμού και του ξεριζωμού, έγινε με την ελπίδα πως τόσα χρόνια μετά τα δραματικά γεγονότα του 1922-1924 μπορούμε να διηγηθούμε ολόκληρη την ιστορία και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου και όχι μόνο τη μισή.

Ελπίζω πραγματικά πως έφτασε η στιγμή να αναγνωρίσουμε ότι τα παιδιά και τα εγγόνια των προσφύγων και από τις δύο πλευρές της θάλασσας μπορούν να διηγηθούν από κοινού τις ιστορίες τους, αφού τώρα πια, με τα συχνά ταξίδια στο Αιγαίο, με την ειρήνη ανάμεσα στα δύο κράτη, μας δίνεται η δυνατότητα να δούμε με μια νέα ματιά την ιστορία μας.

Μαρία Ηλιού

Παράλληλα στο ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ στην Πειραιώς 138, κάθε Κυριακή από τις 23 Σεπτεμβρίου ως και τις 14 Οκτωβρίου τα πρωινά θα προβάλλεται η ΣΜΥΡΝΗ και κατά αποκλειστικότητα η δεύτερη ταινία της Μαρίας Ηλιού, ΔΙΩΓΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ: ΤΟΥΡΚΙΑ- ΕΛΛΑΔΑ: 1922-1923. (Ώρες προβολών: 11.00 και 1.00 αντίστοιχα)

Doc-making, EN, Screenings-Events

Online Pitching Sessions 2012: historical documentaries

Leave a comment
October  23, 2012 at 14:00 (Central European Time). At the online EDN Video Conference Room.

EDN Online Pitching is a pitching format based on an online video conference, where a limited number of documentary projects are pitched. For this pitching session EDN is calling for historical documentary projects. The submission deadline is October 2, 2012.

EDN Online Pitching is an initiative where four documentary projects are pitched to a group of leading international financiers and decision makers. Each session will have a specific focus like science, history, art or similar. The pitching takes place online in the EDN Video Conference Room and each session lasts one hour. This session, which will be focusing on historical documentaries, will take place on October 23, 2012 at 14:00 (Central European Time).

For this session we plan to have the presence of 5 - 6 financiers, with a special interest in historical documentaries. As soon as we have names of financiers confirmed, we will add them here.

How to submit a project for EDN Online Pitching

The deadline for submitting your project is October 2, 2012.

In order to submit your documentary project you must:
1) Upload your documentary project at the EDN web site. You do so by adding the project in question to your EDN Membership Profile.

2) Email a 2-page description of your project and a link to the project profile at
the EDN web site to the email address [email protected].

Your written 2-page presentation should include the following elements:

  • - Title, name of producer, production company and director, length, format & production plan/time of delivery
  • - Short synopsis
  • - Treatment with visual approach & reflections on the narrative
  • - The total budget sum (not the whole budget)
  • - A brief financing plan
  • - Short CV & filmography of company and director
  • - Contact details on producer/production company and/or director

Participation fee

Participating in the EDN Online Pitching Session is free of charge, but it requires that you have created an EDN Membership profile via an EDN membership. If you are not a member of EDN yet, you can join EDN here.

How the online pitching works

The aim of the EDN Online Pitching Sessions is to create a forum where documentary projects with a specific focus can be introduced and discussed. This low cost set-up makes it possible to create space for introductions and discussions of themes and focuses not always viable in the offline world.

The written presentations and pilots of the selected projects will be circulated among the participating financiers before the session. The pilots of the selected projects will be available at the EDN web site.

To set off the discussion of the project being pitched, the presenting director/producer/team will make a 3-4 minutes verbal addition to the project description. Then the discussion and evaluation of the project will be open. The feedback will be given by 4-6 financiers, decision makers and experts relevant to the specific focus for each session.

The involved partners in the session will all have audio and visual contact via the video interface provided in the EDN Video Conference Room.

EDN Contact Person

Ove Rishøj Jensen

[email protected]

Phone: +45 3313 1122

Doc-making, EL, Screenings-Events, Watch online

Το χρήμα και οι Έλληνες

Leave a comment

Όλα ξεκίνησαν με αφορμή την κρίση. Ο Γερμανός καλλιτέχνης  Florian Thalhofer και η Ελληνίδα Ελισάβετ Aggou, ταξίδεψαν  στα τέλη του 2011 και στις αρχές του 2012  σε όλη την Ελλάδα αλλά και στη Γερμανία, κάνοντας πολλές συνεντεύξεις με άνδρες και γυναίκες διαφορετικού προφίλ και όλων των ηλικιών.  Μέσα από αυτά τα σύντομα clips προσωπικών συνεντεύξεων δημιουργήθηκε σταδιακά ένα μωσαϊκό σκέψεων και εμπειριών. Το υλικό εκφράζεται μέσα από πολλές πλατφόρμες (στο διαδίκτυο και σε διάφορα ζωντανά shows) μέσω του συστήματος πολυμέσων και software (Κόρσακοφ). Τα clips που βρίσκονται στην ιστοσελίδα μας καλούν να δημιουργήσουμε μια δική μας αφήγηση, αξιολογώντας, βαθμολογώντας και καθορίζοντας τελικά τα clips που μας εκπροσωπούν.

Τι είναι το σύστημα Korsakow

Πρόκειται για μία διαδραστική ταινία μη γραμμικής αφήγησης. Μια ταινία Korsakow δεν αποτελείται από σκηνές, όπως μια συνηθισμένη ταινία, αλλά από σύντομες αφηγηματικές ενότητες. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους είναι ότι η διαδοχική τους σειρά ποικίλει σε κάθε θέαση της ταινίας αφού την ορίζει ο ίδιος ο θεατής, ο οποίος έχει τη δυνατότητα έτσι να επηρεάσει, αλλά παράλληλα και να σχολιάσει την ταινία.
Το οδοιπορικό στην Ελλάδα, οι συνεντεύξεις με πάνω από 20 πρωταγωνιστές, έχουν συγκεντρωθεί σε 143 αφηγηματικές ενότητες, οι οποίες έχουν ανέβει στο διαδίκτυο και περιμένουν να γίνουν ταινία η οποία θα αποτελείται από 50-70 clips και θα ολοκληρωθεί μέσα στον Ιούλιο

Το πώς θα διαμορφωθεί το τελικό ντοκιμαντέρ, θα το ορίσουμε εμείς, το κοινό δηλαδή.

Μαζί με την ταινία εγκαινιάστηκε πρόσφατα και μια εικαστική εγκατάσταση: ένα έργο που αποτελείται από πολλαπλές οθόνες στις οποίες προβάλλονται επιλεγμένα clips της ταινίας. Την εγκασταση αυτή θα την δείτε έως τις 8 Σεπτεμβρίου στο χώρο ΒΕΤΟΝ 7, στην οδό Πύδνας 7, στον Βοτανικό, Τηλ. 210 7512625,